een groeiende sociale dualiteit

Een sociale dualiteit tekent zich af. Een bepaalde vorm van sociale verdringing is een realiteit. Bepaalde bevolkingsgroepen worden meer en meer geïsoleerd. Vastgoedprijzen stijgen, hippe cafés en winkels met mooi volk nestelen zich in fragiele wijken die geconfronteerd worden met verschillende sociale uitdagingen.

• De demografische voorspellingen voor Brussel voorzien een bevolkingsgroei van meer dan 15% voor de volgende 10 à 20 jaar. Deze groei situeert zich voor het belangrijkste deel binnen de wijken van de “arme sikkel” of “croissant pauvre”, dus de kanaalwijken.

• De bevolkingsdichtheid is er enorm hoog, de gezondheidstoestand en de levenskwaliteit zijn veel slechter dan het gewestijke en nationaal gemiddelde. Hierdoor bestaat er een urgentie naar meer leefkwaliteit, open ruimtes, verbeterde woningen, ...

• De volkse wijken rondom het kanaal staan economisch zwak. Ondergekwalificeerde bewoners, vele talen, een kloof tussen de Brusselse economische structuur en de beschikbare potenties verklaren minstens gedeeltelijk het tewerkstellingsprobleem.

• In deze wijken woont ook een groot deel van de Brusselse jongeren. Helaas komen zij meestal op een negatieve manier in de media. Té hoge cijfers van laaggeschooldheid, werkloosheid, een gebrek aan geloof in de eigen mogelijkheden, aspiraties, ...

• De stad verstedelijkt verder, over de huidige administratieve grenzen van het gewest heen. Hierdoor blijven middenklasse gezinnen het gewest verlaten. Dit heeft een belangrijke invloed op de financiële toestand van het gewest.